Berlin.

Rozwiewa się

jak dym cygara w Paris Bar¹.

Berlin.

Odchodzi w cień

ten czas, mojego życia wart.

On już nie mój, zupełnie inny,

i obcy śmiech dziś słychać na Ku’damm²,

pozostać tu to trud daremny,

gdy cały świat już nie ten sam.

 

Berlin,

skąd tyle drzew?

Co dzień za liściem spada liść…

Psiakrew,

jeśli kto chce,

niech noc szelestem cała brzmi!

U zbiegu dróg błękitny anioł³

pod niebo niesie miasta ciężki sen,

lecz niebo dziś już nie to samo,

gdy cały świat już dziś nie ten.

 

Berlin.

Za chwilę świt,

przez mgły od rzeki ciągnie chłód,

ja z nią

zabieram się,

czas zmyć

nowego świata brud.

Więc nalej mi, mój drogi panie,

napijmy się, do dna, ostatni raz,

lej po sam brzeg, po życia kraniec,

prosit⁴ Berlin, za przeszły czas!

 

Berlin.

Rozwiewam się

jak dym cygara w Paris Bar;

bądź zdrów,

odchodzę, gdzie

ten czas, całego życia wart.

Nie żałuj więc, mój drogi panie

i lej po brzeg, no, lej! Ostatni raz!

Co ma się stać, niech już się stanie,

prosit Berlin, za tamten świat,

za tamten świat, mój drogi panie,

napijmy się, do dna…

 

–––

 

1. Paris Bar – legendarna berlińska restauracja.

2. Ku’damm – potoczny skrót od Kurfürstendamm, jednej z najbardziej znanych i najstarszych ulic Berlina.

3. Nawiązanie do znanego berlińskiego pomnika, ale i do Marleny Dietrich (film „Niebieski anioł”), która urodziła się i rozpoczęła swoją karierę w Berlinie. To samo nawiązanie do aktorki w podtytule: „Frau Lili wychodzi” – piosenka „Lili Marlene” była wykonywana przez Marlenę Dietrich wielokrotnie.

5. Prosit – (niem.) Na zdrowie.